مقدمه

روانسر، سرزمینی است شگرف ، آباد ، آنجا که خداوند نعمتش را در هیآت چشمه ها، رودها

و سرابها براین سرزمین ارزانی داشته است، سرزمینی سبزوآباد، جوان و مستعد.

روانسر وارث قدمتی 40000 ساله است. غارهایی که انسانهای پیش از تاریخ در آن

می زیسته اند ، تقویم زی شمار روانسر را به دوران پاینه سنگی باز میگرداند .

تپه های بابستانی ، اهورایی ، که در گوردخمه گویا به انتظار قربانی ایستاده است

تا مردگان در زمین دفن نشوند و زمین همچنان خوان نعمت و سر سبزی باشد .  

کوههایی که استوارانه بر زمین دوخته شده اند و مردمانی نستوه که فرهنگ هزار ساله

خویش را نهانخانه سینه به همراه دارند.

 روانسر شهری است از اینگونه زیبا وبکر ، سرزمین کار است ، بروبومی بدیع ،

سرزمینی که هر گوشه ای از آن سربلندانه محققین را به کاوش میخواند تا رازهای ناگفته اش

را باز گویند و بگویند ((سرچشمة رودها )) نا نوشته های بسیاری برای نوشتن دارد...

روانسر شهری است پر ، اما خالی ، خالی از توسعه ، پر از باروری و خالی از شکوفایی .

روانسر چشم به آینده دوخته است تا در دامن مدرنیسم مخربی که فارغ ((مدیریت )) است

و عاری از تخصص غرق نشود...

و اینگونه روانسر به دستان تلاشگری امید دارد که  با شناخت ، باز آموزی ، شناساندن و

خلق عرصه های ماندگار این سرزمین آبادانیش را امتداد و شناسایی اش را توسعه بخشند